بازنگری شبکه‌ زهکشی رواناب سطحی با استفاده از شبیه‌سازی و کاربرد حوضچه‌های تأخیری (مطالعه موردی: حوضه آبریز اقبال شرقی، مشهد)

 امروزه همراه با پیشرفت جوامع و توسعه حریم شهرها، سطوح غیرقابل نفوذ آنها افزایش یافته و موجب افزایش ارتفاع و حجم رواناب شده است. لذا کنترل سیلاب در مناطق شهری همواره دغدغه طراحان و مدیران بوده است. در این تحقیق، عملکرد سیستم زهکشی رواناب سطحی حوضه آبریز اقبال شرقی واقع درجنوب و جنوب شرق شهر مشهد با مساحتی حدود 71 کیلومتر مربع ارزیابی گردید. برای تخمین مؤلفه­های فیزیکی زیرحوضه‏ها، هیدرولیکی مجاری و انجام محاسباتی مانند میانگین وزنی، تهیه نقشه­های کاربری و زیرحوضه­بندی از  سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) استفاده شد. به دلیل پیچیدگی­های موجود در زمینه شبیه­سازی رواناب شهری،جهت انجام محاسبات بارش-رواناب و ارزیابی عملکرد شبکه، مدل MIKE SWMMمورد استفاده قرار گرفت. در ادامه با توجه به وضعیت توپوگرافی، کانال­های سیلابی و بازدیدهایمیدانی، سه مکان مناسب جهت احداث حوضچه­های کنترل سیلاب شناسایی گردید. ارزیابی عملکرد شبکه نشان داد 6 مجرا دچار اشکال بوده و دبی شبیه­سازی بیشتر از دبی طراحی است. با توجه به حضور حوضچه­های کنترل سیلاب، شبیه­سازی مجدد نشان داد که این حوضچه­ها قادرند دبی اوج سیلاب را بین 8 تا 100% کاهش داده و  35/12 مترمکعب در ساعت آب را نفوذ دهند.